آدمی نیاز دارد تا گاهی از پله های وجود خودش پایین برود تا باز مجال صعود داشته باشد. کوه نوردی که برگشت به پایین را نداند یا نخواهد، در قله فتح شده اش دفن خواهد شد، فرقی نمیکند قله بزرگی باشد یا قله کوچکی. زندگی حقیقی نه پیوسته ماندن در قله، که در توان صعود مکرر به قله های کوچک و بزرگ و برگشت با انرژی به دامنه ها و ارتفاعات پست است، بی آنکه برگشت های منطقی را سقوط های تراژدیک یا شکست تصور کنیم، حتی اگر تا میانه راه رفته باشیم.