دیگران: ( ماندگار ترین عشق ها)

ما فقط برای تعداد معدودی از آدمها یک شخص خاص هستیم: برای خانواده مان، تعدادی از دوستان صمیمی و برخی از همکارانمان. اما برای میلیونها نفر و بلکه بیشمار انسانهای دیگر، ما در زمره دیگران هستیم. در واقع ما بیش از آنکه خویش باشیم، دیگرانیم. نامهربانی و دوست نداشتن دیگران، در واقع دوست نداشتن خویشی است که از منظر میلیونها نفر دیگران تلقی می گردد.  عدم توجه کافی به حقوق دیگرانی که از منظر آنها نیز، ما دیگرانیم،  دادن مجوز به خیل عظیمی از انسانهاست برای بی توجهی محض به خویشتن ما. پس در دوست داشتن دیگران و احترام به حقوق آنها، منتی نیست، چرا که معنایش دوست داشتن خویشی است که برای اندکی خویش اما برای بسیاری دیگران است.

 نا مهربانی و بی توجهی تو به دیگران (اگر که چنین باشد) مرا بیمناک و غصه دار میکند از روزی که شاید به سبب خطای عمدی یا سهوی من، یا از سر سوءتفاهمات و جفای روزگار، از دایره نگاه دوستانه و نزدیک بین تو  به خیل عظیم دیگرانی پرتاب گردم که برایشان اهمیتی قائل نیستی.    

 وقتی تو میتوانی دیگران را دوست بداری، مرا برای همیشه دوست خواهی داشت، چرا که اگر از جفای روزگار از دایره نزدیکانت حذف گردیدم و مهربانی و عشق خصوصی تو را از دست دادم، به جمع عظیم دیگرانی خواهم پیوست، که تو برای همیشه دوستشان خواهی داشت. پس بگذاربه جای آنکه عاشق یکدیگر باشیم، با هم عاشق دیگران باشیم تا برای همیشه همدیگر را نیز دوست بداریم، این ماندگار ترین عشق هاست.  

2 دیدگاه دربارهٔ «دیگران: ( ماندگار ترین عشق ها)»

پاسخ دادن به شبنم لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *